Autor proponuje przekształcenie opuszczonego budynku fabrycznego w przemysłowej dzielnicy Łodzi w wielorodzinny kompleks mieszkaniowy. W istniejący stalowy szkielet wstawiono nową konstrukcję z drewna, co stworzyło efekt przemyślanej równowagi między starym a nowym. Mieszkania rozmieszczono w taki sposób, że powstał naprzemienny układ zewnętrznych dziedzińców i wewnętrznych przestrzeni mieszkalnych z drzewami rozproszonymi nieregularnie w całym kompleksie. Właściwości przestrzenne projektu opierają się na zestawieniu istniejącej wielkoskalowej struktury fabryki z kameralnym charakterem nowych mieszkań. Wprowadzono dodatkowo szereg rozwiązań, by poprawić ekologiczne parametry budynku, stawiając jednocześnie na pierwszym planie społeczność – budowanie na zasadzie partycypacji – co ostatecznie urzeczywistnia autorską wizję architektury „ekospołeczności”.

Jury wysoko oceniło założenia projektu uwzględniającego zarówno fizyczne, jak i społeczne skutki postkomunistycznej dezindustrializacji Polski po 1989 roku i szczególnie pozytywnie przyjęło pomysł przekształcenia istniejących budynków fabrycznych zamiast ich wyburzenia – w duchu znanej dziś dobrze maksymy przypisywanej Frédéricowi Druotowi, Anne Lacaton oraz Jean-Philippe’owi Vassalowi: „nigdy nie wyburzaj, nigdy nie usuwaj ani nie zastępuj, zawsze dodawaj, przekształcaj i wykorzystuj ponownie!” Pod tym względem projekt odczytano jako manifest propagujący dyskusję na temat potrzeby zajęcia się istniejącymi zasobami budowlanymi miast jako materiałem samym w sobie. Choć jury podkreśliło, że można by poświęcić więcej uwagi kwestii produkcji i magazynowania energii odnawialnej, pochwaliło jednocześnie społeczne założenia projektu, by odkryć na nowo pozytywne aspekty socjalistycznej przeszłości Polski i jej wspólnotowego ducha jako przeżywanej rzeczywistości.

Ekospołeczność

Przekształcenie fabryki w kompleks mieszkaniowy, Łódź, Polska

Więcej o projekcie: Ecommunity in Poland